50 lecie LKS RADZISZOWIANKI

LKS RADZISZOWIANKA: Półwiecze Pasji i Sportowych Triumfów

W roku 2024, Ludowy Klub Sportowy Radziszowianka obchodzi swój złoty jubileusz 50-lecia istnienia. Z tej okazji, pragniemy zaprezentować historię tego wyjątkowego klubu, który od lat jest sercem sportu w Radziszowie.

Młodzież w Radziszowie grywała w piłkę nożną już przed II wojną światową – na boisku obok szkoły toczyły się rozgrywki pomiędzy naprędce zebranymi drużynami. Wielki wzrost zainteresowania piłką nożną w całej Polsce nastąpił na początku lat 70-ych po sukcesach polskiej reprezentacji na Olimpiadzie w Monachium oraz po zdobyciu przez naszą reprezentację medalu mistrzostw świata w 1974 r. Na fali tych wydarzeń młodzież w Radziszowie postanowiła założyć klub piłkarski i zgłosić drużynę do rozrywek ligowych. Jesienią 1973 r. ukonstytuował się zarząd w składzie: Wiesław Wójcicki – przewodniczący, Adam Janik – zastępca przewodniczącego, Józef Karaś – sekretarz, Stanisław Radziszowski – członek zarządu. Pierwszy dokument potwierdzający inicjatywę młodzieży Radziszowskiej jest z 11 listopada 1973 r., a było to potwierdzenie wpłaty za wyrobienie dwudziestu pięciu legitymacji członkowskich. Ludowy Zespół Sportowy Radziszowianka został oficjalnie zarejestrowany w marcu 1974 r. W lipcu tego roku zespół został zgłoszony do rozgrywek ligowych w najniższej klasie C. Zespół nie dysponował własnym boiskiem na terenie Radziszowa, które mogło spełniać warunki do przeprowadzania rozgrywek ligowych. Mecze, w których Radziszowianka była gospodarzem rozgrywano w Woli Radziszowskiej (przez jeden sezon). Na mecze wyjazdowe zawodnicy jeździli rowerami, pociągami lub wynajętym osinobusem. Rundę jesienną w pierwszym sezonie rozgrywek klub zakończył z czterema zwycięstwami, dwoma remisami oraz dwoma porażkami na koncie.

W 1976 roku został wybrany nowy zarząd klubu z Mieczysławem Jaskułą na czele, który pozostał prezesem klubu przez rok. W 1977 r. na stanowisku prezesa zastąpił go Alfred Balon. W tym też roku przyznano klubowi teren pod budowę własnego boiska., Dotychczasowe mecze „u siebie” (od sezonu 1975/76) rozgrywano w Borku Szlacheckim, gdzie było boisko spełniające warunki techniczne.

Budowa boiska w Radziszowie trwała trzy lata, została ukończona w 1980 r. W tym też roku Radziszowianka zwyciężyła w czwartych Igrzyskach Pracowników Gospodarki Żywnościowej w Zabierzowie. W sezonie 1980/81 drużyna wywalczyła historyczny awans do B klasy, a rok później klub awansował do A klasy. Drużyna występowała w składzie: Janusz Magiera, Zbigniew Michalik, Zbigniew Wcisło, Wiesław Łachman, Zbigniew Pająk, Grzegorz Okarmus, Kazimierz Okarmus, Andrzej Magiera, Adam Janik, Józef Karaś, Marek Piszczek, Adam Bury, Stanisław Łazarczyk, Władysław Bendkowski, Krzysztof Bąk, Andrzej Nowak, Mieczysław Okarmus, Bogdan Dziewoński, Janusz Norek.

Na początku lat 80-ych obok boiska wybudowano budynek klubowy z szatniami. W kolejnych latach drużyna występowała w klasie A. W sezonie 1987/88 Radziszowianka zakończyła rozgrywki na pierwszym miejscu i była bliska awansu do wyższej klasy rozgrywkowej. Jednak w wyniku weryfikacji wyników przez zarząd KOZPN, do wyższej klasy awansowała drużyna Strażaka Rączna, który wyprzedził Radziszowiankę lepszym bilansem bezpośrednich spotkań (po tym jak zweryfikowano przegrany przez Strażaka mecz z Tempem Rzeszotary z 2:3 na 3:0). W sezonie 1989/90 awans był ponownie w zasięgu drużyny z Radziszowa. Wystarczyło tylko w ostatniej kolejce co najmniej zremisować na własnym boisku z drużyną Krakusa Swoszowice. Radziszowianka jednak mecz przegrała (3:4) i straciła szansę na awans.

W roku 1994 zmarł długoletni prezes klubu Alfred Balon, nowym prezesem został Tadeusz Węgiel. Po nim kolejnym prezesem został Bogdan Płonka. W tym okresie klub zaczął przeżywać kłopoty związane z odejściem starszych i przyjściem do drużyny młodych niedoświadczonych zawodników. W 1995 r. drużyna po 13 latach nieprzerwanej gry w A klasie, spadła do klasy B. Po rundzie jesiennej sezonu 1997/98 Radziszowianka zajmowała ostatnie miejsce w B klasie zaledwie z czterema punktami i groził jej spadek do najniższej C klasy. Po tej rundzie nastąpiły zmiany w LZS Radziszowianka, w styczniu 1998 r. wybrano nowe władze z Grzegorzem Wasylem jako prezesem, w skład zarządu weszli również: Stanisław Radziszowski, Wiesław Wójcicki, Andrzej Płonka, Michał Baliga. Nowym trenerem drużyny został Krzysztof Baliga. Dzięki tym zmianom i mobilizacji całego zespołu, w rundzie wiosennej drużyna dzięki pięciu zwycięstwom oraz dwóm remisom zdołała uratować swój byt w B klasie. Rok później drużyna zdobyła trzecie miejsce, a w sezonie 1999/2000 awansowała do A klasy.

W roku 2001 Ludowy Zespół Sportowy Radziszowianka zmienił nazwę na Ludowy Klub Sportowy Radziszowianka. Uzyskał osobowość prawną i został zarejestrowany jako stowarzyszenie kultury fizycznej. W sezonie 2003/2004 LKS Radziszowianka pod kierunkiem nowego prezesa Aleksandra Mirochy odniosła największy sukces w swojej dotychczasowej historii awansowała do V ligi.

Obecnie Klub prężnie się rozwija! Posiada 3 drużyny seniorskie (dwie męskie i żeńską) oraz największą Akademię Piłkarską w regionie zrzeszającą blisko 300 młodych zawodników z regionu. Zarządowi Radziszowianki życzymy kolejnych sukcesów i przynajmniej kolejnych 50 lat istnienia.